چرا از عبادت لذت نمی برم ؟؟؟!

دوستان سلام ، تا حالا فکر کردین چرا گاهی اوقات یا بهتر بگم اکثر اوقات از عبادت لذت نمی بریم؟ آیا واقعا عبادت کردن لذت نداره یا اینکه لذت داره ولی ما از لذت عبادت محروم شده ایم؟ در هرصورت باید تامل کرد. در اینکه عبادت لذت داره شکی نیست مثل مولای ما امیرالمؤمنین علیه السلام که اونقدر غرق در لذت عبادت می شدندکه تیر از پای حضرت کشیدند ولی حضرت متوجه نشدند! یا مثل شهید والا مقام دکتر مصطفی چمران که اون همه امکانات و رفاه در آمریکا رو رها میکنه و به لبنان میره تا جهاد در راه خدا کنه و یا مثل خیلی های دیگه که همه مون از لذت بردن اون ها از عبادت خدا خوندیم و شنیدیم ! پس قطعا عبادت خدا لذت داره، اما چرا ما از عبادت لذت نمی بریم؟ یکی از دوستانم  تعریف می کرد که  یه روز حضرت ایت الله بهجت موقع تشریف بردن به منزل میخواستن سوار ماشین بشن ، هنوز به ماشین نرسیده بودن که یه جوون با موهای بلند و شلوار آنچنانی و ....( خلاصه از اون تیپ ها داشت )اومد جلو و گفت ببخشید حاج آقا یه سوال داشتم ؟ آقای بهجت با خوشرویی فرمودند: بفرمایید جوون گفت حاج آقا چیکارکنم که از عبادت لذت ببرم ؟ آقا با همون لبخند زیباشون فرمودند: شما نمیخواد کاری بکنی که از عبادت لذت ببری ! شما لذت های دیگه(لذات دنیا) رو ترک کن لذت عبادت خودش میاد سراغت .ببینید دوستان شما یک ظرف رو در نظر بگیرید! اگر ما این ظرف رو پر از سنگ و خاک کنیم و بعد بخواهیم توی این ظرف طلا بریزیم چه اتفاقی می افته؟ خب معلومه طلا ها وارد ظرف نمیشه و بیرون می ریزه چون ظرف پر شده و و دیگه جایی برای طلا نداره!! دل و روح ما هم مثل یه ظرف میمونه و یه ظرفیت محدودی داره وقتی ما دلمون رو از  لذات دنیا پر کنیم دیگه جایی برای لذت عبادت باقی نمی مونه تا از عبادت لذت ببریم !!! برای اینکه لذت ببریم باید اول این ظرف دلمون رو خالی کنیم تا لذت عبادت داخلش جا بشه! برای همین آیت الله بهجت رحمه الله فرمودند شما لذات دنیا و لذت گناه رو ترک کنید لذت عبادت خودش میاد سراغتون . دوستان پس حواسمون باشه که دل مون و روح مون رو ظرف چه چیز هایی قرار می دهیم.

یا علی

التماس دعا